Światowy Miesiąc Choroby Alzheimera to międzynarodowa kampania federacji organizacji alzheimerowskich należących do ADI (Alzheimer’s Disease International), organizowana we wrześniu każdego roku, której celem jest podnoszenie świadomości społecznej i walka ze stygmatyzacją związaną z chorobami powodującymi otępienie / demencję. Światowy Miesiąc obchodzimy od 2012 roku, a wcześniej, od 1996 r. – 21 września obchodzony był jako Światowy Dzień Choroby Alzheimera.
Na świecie nadal większość ludzi uważa, że w ich krajach otępienie/demencja jest niedostrzegana jako problem społeczny i zdrowotny. Stąd więc znaczenie Światowego Miesiąca Choroby Alzheimera, którego celem jest upowszechnianie wiedzy na temat choroby i potrzeb osób żyjących z nią, jak i ich rodzin.
Otępienie/demencja to wspólna nazwa, którą stosuje się do opisu postępujących objawów chorób mózgu, które wpływają na pamięć, myślenie, zachowanie i emocje. Otępienie/demencja to główna przyczyna niepełnosprawności i niesamodzielności wśród osób starszych. I chociaż każda osoba będzie doświadczała tej choroby w inny, indywidualny sposób, to w końcu nie będzie w stanie zadbać o siebie samodzielnie i będzie potrzebować pomocy przy każdej codziennej czynności.
Jest ponad 100 różnych rodzajów otępienia. Najbardziej znana jest choroba Alzheimera, która odpowiada za 50-60 % wszystkich przypadków. Do innych rodzajów otępienia należą otępienie naczyniowe, otępienie z ciałami Lewiego lub otępienie czołowo-skroniowe. Typowe objawy otępienia to:
- utrata pamięci
- trudności w znalezieniu odpowiednich słów albo rozumieniu, co mówią inni ludzie
- trudności w wykonywaniu rutynowych czynności, które wcześniej nie sprawiały kłopotu
- zmiany osobowości i nastroju
Otępienie dotyczy prawie 50 milionów ludzi na świecie, a nowy przypadek zachorowania pojawia się co 3 sekundy. Na otępienie mogą zachorować również osoby poniżej 65 roku życia. Większa świadomość i zrozumienie otępienia pomagają walczyć z mitami i niezrozumieniem, na czym polega ta choroba.
Obecnie nie ma jeszcze takich leków, które mogłyby przywrócić zdrowie chorym, ale pomoc i terapie są dostępne w wielu krajach.
W Polsce, gdzie z powodu otępienia choruje ponad 500 tysięcy osób (w tym ponad 300 tysięcy z powodu choroby Alzheimera), brakuje ośrodków diagnostycznych, stąd też rozpoznanie przyczyny otępienia nie jest łatwe, brakuje ośrodków wsparcia dla chorych i ich rodzin, a nieliczne domy dziennego pobytu, które są niezbędne, nie rozwiązują problemów, z którymi zmagają się osoby chore i ich opiekunowie. Organizacje alzheimerowskie, funkcjonujące w kilkudziesięciu polskich miastach, prowadzą działania edukacyjne i informacyjne, lecz nie są w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb chorych i ich rodzin. W Polsce nie ma wszechstronnego systemu pomocy dla tej grupy chorych. Od lat organizacje alzheimerowskie apelują do władz o wdrożenie Polskiego Planu Alzheimerowskiego, który zapewniłby wczesną diagnozę, odpowiednie leczenie i dostęp do opieki instytucjonalnej i wsparcia dla chorych w ich własnych domach.